İşte başlıyorum kara kuzu ile maceralarımı anlatmaya. Amacım çalışan annelikten işi bırakıp evde çocuk bakan anneye geçişte yaşadıklarımı ve çocuklu hayatı kolaylaştıracak sırları paylaşmak ve tabii bunu yaparken de hep beraber eğlenmek :))
Benim kara kuzum 17 aylık şirin mi şirin bir kız. Bu 17 ay nasıl geçti derseniz hiç kolay olmadı derim ama alıştım. 10 yıllık hareketli bir iş hayatını bırakıp evde çocuk bakma kararını vermek hiç kolay değildi ama şartlar bunu mecbur hale getirince yapacak başka bir şey yoktu. Küçücük kızımı tanımadığım yabancı birine emanet etme fikrini sevmedim ve işi bıraktım. Benim gibi bu durumda olan anneler varsa biraz olsun içlerini rahatlatmak için şunu söyleyebilirim kızımla geçirdiğim her an için değdi. Hiç mi sıkılmadın, kendini sorgulamadın derseniz tabii ki sıkıldım hatta her şeyi bırakıp koşarak uzaklaşmak istediğim bir sürü zaman oldu ama hepsi geçiyor. Mühim olan o dünyaya yeni gelmiş, hayata adapte olmaya çalışan küçük canlı ve biz anneler onların iyiliği için her tür fedakarlığa hazırız.
İşi bırakmak gerçekten zor bir karar. Hayatın bir anda 180 derece değişiyor ve kendini bir anda bebek bezleri, mamalar, ev işleri içinde buluyorsun. İlk bir kaç hafta bunun geçici bir dönem olduğunu tekrarlayarak kendini avutmaya çalışıyorsun ki eğer bunu yapmazsan depresyona girmemen mümkün değil. Her fırsatta geçeceğini tekrar etmelisin ve emin ol geçiyor ve geriye baktığında sadece güzel anları hatırlayıp özlüyorsun o küçücük elleri ayakları.
Yeni anne olan ve bu nedenle işi bırakanlara verebileceğim en önemli tavsiye şu: Sen sadece yaptığın işten ibaret değilsin. Evet aldığın eğitimin bir anlamı olmalı ama eğitim sadece bir yerde maaşlı çalışmak için gerekli değil, büyüttüğün çocuğu en iyi şekilde yetiştirebilmen için de gerekli. Bir sürü insandan "boşuna mı okudun onca sene" cümlesini duymaya hazırlıklı ol ve onlara hemen şu cevabı ver: "Ne yani çalışmayınca aldığım eğitim boşa mı gidiyor, saçma! Bu çocuğu iyi, faydalı bir insan olarak yatiştirmek için de o eğitime ihtiyacım var." Bu düşünce rahatlamanı sağlayacak ve çalışmamayı kafana takmamayı. Eğitim zaten senin hazinen ve istediğin zaman çalışman mümkün öyle değil mi?
Yaşadığımız hayatı önceliklerimiz belirliyor, herkes aynı imkanlara sahip değil. Bu yüzden insanları yargılamadığımız gibi bizi yargılamalarına da izin vermemeliyiz. İster çalışan bir anne olun ister işi bırakıp evde oturan bir anne günün sonunda hepimiz anneyiz ve önceliğimiz çocuğumuz. Kimsenin bunu sorgulamaya hakkı yok.
